Dieta paleo jest ostatnio niezwykle modna, przede wszystkim dzięki licznym publikacjom prasowym i rekomendacjom gwiazd.
Dieta paleo to inaczej dieta człowieka pierwotnego. Jak sama nazwa wskazuje, głównym założeniem tego sposobu odżywiania jest maksymalne zbliżenie się do nawyków żywieniowych, jakie mieli ludzie pierwotni w czasie koczowniczego trybu życia. Wówczas nasi przodkowie nie mieli możliwości uprawy roli czy też hodowli zwierząt, mogącej zapewnić im stały dostęp do np. mleka. Podstawę diety stanowiły zatem produkty uzyskane na drodze polowania (mięso, ryby) czy też zbieractwa (owoce, miód, zioła, jaja, grzyby). Zdecydowanie wykluczone są produkty przetworzone.
W dzisiejszych warunkach oczywiście nie jest możliwym dokładne odtworzenie sposobu odżywiania człowieka paleolitycznego. Uwzględnić należy również fakt, że nawet ta najdawniejsza dieta musiała być bardzo zróżnicowana w zależności od położenia geograficznego. Przyjąć jednak możemy, że współczesna dieta paleo bazować powinna na mięsie i rybach, owocach morza, owocach i warzywach. Jeść można jajka i grzyby, a także czerpać z całego bogactwa ziół. Orzechy i nasiona są dopuszczalne w umiarkowanych ilościach. Unikamy natomiast zbóż, warzyw strączkowych, cukru i olejów roślinnych.
Dieta paleo nie jest typową dietą odchudzającą. Doprowadza jednak do właściwej masy ciała, co w wielu przypadkach wiąże się z pożegnaniem z nadwagą. Osoby borykające się z większą liczbą nadprogramowych kilogramów szczególnie na początku mogą zauważyć szybką ich utratę, stopniowo jednak sytuacja powinna się unormować do ok. 1 kg tygodniowo. Plusem jest fakt, że nie musimy przy tym liczyć kalorii!
Przechodzenie na dietę powinno być stopniowe. Najlepiej rozpocząć od wyeliminowania z jadłospisu zbóż i cukru.

Wśród szeregu diet i metod odchudzania możemy odnaleźć diety dość radykalnie ograniczające kaloryczność naszych posiłków. Jedną z takich radykalnych diet jest ta, dopuszczająca możliwość spożywania 1000 kcal dziennie. Dzięki takim restrykcjom kalorycznym zapewniamy tygodniowy deficyt kaloryczny w wysokości 7000 kcal, co pozwala nam stracić 1 kg wagi w ciągu 7 dni.
Częstym błędem, który popełniają osoby na deficycie kalorycznym, jest przeświadczenie, że tę wartość energetyczną można rozłożyć na dowolną liczbę posiłków. Niestety, nie działa to tak, że możemy spożyć 1000 kcal w dwóch posiłkach, gdyż wtedy organizm zamiast umożliwić nam tracenie na wadze, spowolni metabolizm i zacznie magazynować energię. Mówiąc w wielkim skrócie: jemy mało, a często.
Drugą zasadą, o której powinniśmy pamiętać, jest zróżnicowanie diety. W naszym jadłospisie powinny znaleźć się wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Musimy uwzględnić zatem w naszych posiłkach chude mięso i ryby, warzywa, kasze itd. Ograniczamy cukier, tłuste mięso, alkohol, ser.
Najkorzystniejszy bilans energetyczny, jaki możemy sobie zaplanować to podział następujący:
śniadanie – 250 kcal,
II śniadanie – 100 kcal,
obiad – 350 kcal,
podwieczorek – 100 kcal,
kolacja – 200 kcal.
W obniżaniu wartości energetycznej przydatne będzie zastąpienie smażenia gotowaniem na parze lub pieczeniem oraz ograniczenie soli.
Dieta 1000 kcal, mimo dosyć szybko następujących rezultatów, ma sporo wad. Przede wszystkim w uważny sposób należy rozkładać pulę kaloryczną na pięć posiłków, aby nie dopuścić do magazynowania energii. Przy dłuższym stosowaniu może zresztą dojść do spowolnienia metabolizmu oraz do powstania niedoborów witaminowych w organizmie.
Największą wadą diety 1000 kcal jest bardzo duże ryzyko wystąpienia efektu jojo. Stąd też eksperci zalecają po zakończeniu diety, przejście na dietę 1200 kcal (o której więcej w następnym wpisie), a następnie stopniowe zwiększanie wartości kalorycznej posiłków.

Jak wiadomo decydując się na rozpoczęcie życia seksualnego kierujemy się motywami. Dla każdego z nas będą to całkiem inne powody i dlatego też nie można jednoznacznie stwierdzić, że młody człowiek podejmując decyzje o inicjacji seksualnej zawsze kieruje się hormonami, pożądaniem czy też i uczuciem. Należy, bowiem zdawać sobie sprawę, że w czasie dorastania rozpoczęcie życia seksualnego jest bardzo zróżnicowane, połączone zarówno z psychiką jak i zmianami fizycznymi. Jednakże poprzez przeprowadzanie licznych badań można wyznaczyć pojawianie się pewnych ogólnych prawidłowości, które w dużej mierze decydują o podjęciu inicjacji seksualnej Badania te ukazują, że w trakcie podejmowania decyzji o współżyciu młodą osobą kieruje przede wszystkim ciekawość, następnie miłość oraz przekonanie, że jest to czas, kiedy „należy” zdecydować się na taki krok . Dlatego też można stwierdzić, że w większości przypadków decyzja o inicjacji seksualnej podejmowana jest pod naciskiem bodźców wewnętrznych oraz bodźców zewnętrznych, czyli presja rówieśników, partnera. Również należy wymienić motyw psychologiczny, który znajduje się poza sferą seksualną a mianowicie lęk przed porzuceniem przez daną osobę. Dlatego też już na samym początku zaznaczyłam, że podejmowanie decyzji o rozpoczęciu współżycia seksualnego należy do bardzo złożonych przypadków, na które składa się wiele czynników.
Co ciekawe dość często można również zaobserwować różnice pomiędzy chłopcami a dziewczynami, jakie pojawiają się w motywowaniu podjęcia inicjacji seksualnej. Do różnic tych najczęściej zalicza się tzw. „dowód miłości”, jaki chłopak wymusza na swojej dziewczynie, która w młodym wieku jest bardzo podatna na pojawiające się pierwsze uczucia miłości . Bardzo często wówczas decyduje się ona na rozpoczęcie współżycia seksualnego, mimo, że ma szereg wątpliwości, które tak naprawdę nie są zrozumiałe dla chłopaka. Motyw ten powiązany jest także z przekonanie iż związek na tym etapie po rozpoczęciu współżycia będzie umocniony i zdaniem wielu dziewczyn będzie trwał wiele lat. Omawiając te motywy jakie pojawiają się u dziewczyn należy zdawać sobie sprawę, że wynikają z faktu, iż dla dziewcząt potrzeba więzi fizycznej jest konsekwencją rodzących się czy też już istniejących więzi emocjonalnych

Sen jest niezbędny do życia. Tak, jak niezbędne jest odżywianie, czy nawadnianie organizmu. Sen określa się naukowo, jako stan czynnościowy ośrodkowego układu nerwowego. Podczas snu zostaje zniesiona świadomość człowieka i następuje bezruch. Przeciwieństwem snu jest czuwanie. Każdy człowiek potrzebuje snu niezależnie od wieku. Jednak zapotrzebowanie na sen jest różne. Im młodsza osoba, tym potrzebuje go więcej. Z wiekiem zapotrzebowanie na sen maleje, ale to nie znaczy, że można sen wyeliminować ze swojego życia. On jest konieczny dla każdego, jak oddychanie. Osoby dorosłe potrzebują od 6 do 8 godzin snu na dobę. Lecz czasem mimo najszczerszych chęci sen nie przychodzi. I konieczne jest wspomożenie się ziołami lub nawet lekiem farmaceutycznym. Problem bezsenności w przeważającej liczbie przypadków wynika ze złego trybu życia. Poprzez zły tryb życia należy rozumieć nadmiar stresu, złe odżywianie, ciągły pośpiech, zbyt dużo zajęć, mało odpoczynku i regeneracji organizmu. I to wszystko razem skumulowane nie ułatwia wieczorem zasypiania. Jakie zioła są dobre na zdrowy sen? Zioła są roślinami zawierającymi substancje, które wpływają na organizm człowieka. Z pośród roślin zielarskich wyróżnia się rośliny lecznicze, rośliny przyprawowe, oraz rośliny dające olej. Zioła zbierane są ze środowisk naturalnych, jak i pozyskiwane w wyniku uprawy. Ważne jest aby rośliny lecznicze pochodziły z miejsc niezanieczyszczonych i były uprawiane ekologicznie. Obecnie z upraw pochodzi około 75 % surowca dla przemysłu farmaceutycznego. Wśród roślin leczniczych mamy takie, które głównie wspomagają sen. Zalicza się do nich miedzy innymi korzeń kozłka, czyli popularna waleriana. Leczy zaburzenia snu, gdyż zmniejsza częstotliwość przebudzeń, uspakaja, wycisza, obniża poziom stresu, niweluje poziom lęku. Innym ziołem, które wpływa pozytywnie na nasz organizm i jest sprzymierzeńcem w walce o zdrowy sen jest melisa. Polecana w każdym wieku, a zwłaszcza osobom starszym. Kwiat lawendy, to kolejny lek ziołowy regulujący zaburzenie snu, przywracający dobre samopoczucie i uspakajający.

Stres zabija współczesnego człowieka. Nie byłby on szkodliwy dla naszego zdrowia, gdybyśmy umieli nad nim zapanować. Lecz kto z nas potrafi w stu procentach zapanować nad wszechobecnym stresem? Nierzadko nawet w pięćdziesięciu procentach nie potrafimy nad nim zapanować. Kto z nas nie wie o tym, że stres a trzęsące się ręce mają ze sobą wiele wspólnego. Bo to po rękach zazwyczaj zauważamy, czy ktoś jest spokojny, czy zdenerwowany. W niewielkiej dawce stres jest potrzebny organizmowi człowieka. W umiarkowanym stopniu nawet pomaga człowiekowi, gdyż pobudza go do działania, uczy radzenia sobie w określonej sytuacji, umożliwia rozwój psychiczny. Lecz w dużej dawce zabija, gdyż przyczynia się do powstania wielu chorób. Samo pojęcie „stres” wprowadzone zostało do użycia w dwudziestym wieku przez Hansa Hugona, który badał zjawisko stresu przez 50 lat. Naukowo stres określany jest jako dynamiczna reakcja adaptacyjna między człowiekiem, a wymogami sytuacji. Czynnikami, które powodują stres mogą być czynniki fizyczne, czynniki umysłowe, czynniki fizjologiczne i czynniki anatomiczne. Od stresu nie da się uciec. Gdyż codziennie napotykani ludzie, jak i codzienne sytuacje posiadają naturalną zdolność do wywoływania silnych emocji i przeróżnych napięć. W reakcji stresowej biorą udział dwa główne systemy. Jest to układ współczulny, oraz oś podwzgórze- przysadka- nadnercza. Układ współczulny bardzo szybko po zadziałaniu obiektu stresu odpowiada za reakcję. Pobudza nadnercza do wydzielania adrenaliny i noradrenaliny. Wówczas zostaje przyspieszona akcja serca, przyspieszone zostaje tętno i oddech. Ciągłe przeżywanie sytuacji stresujących może doprowadzić do stanów lękowych, stanów depresyjnych, a także obniżyć samoocenę. Wobec czego człowiek może zacząć unikać kontaktów ze światem, mieć kłopoty w pracy lub nauce, nabawić się zaburzeń w odżywianiu, mieć zaburzenia snu, a nawet może zburzyć się jego zachowanie. Najbardziej na stres narażone są osoby wrażliwe i źle znoszące sytuacje nerwowe. Jak i różnego rodzaju zmiany życiowe.

Zapewne każdy z nas spotkał się z uczuciem bólu głowy. Jest to dla nas duży dyskomfort. Taki ból może się pojawić z wielu różnych przyczyn.
Ból z tyłu głowy – co może oznaczać?
Ten ból może pojawić się np. z powodu napięcia mięśni, które są spowodowane nadmiarem emocji, zmęczeniem, stresem, braku odpowiedniej ilości snu, przepracowaniem lub po spożyciu niektórych pokarmów. Przyczyny bólu z tyłu głowy mogą też występować z powodu nadużywania alkoholu lub hałasu. Możemy zwalczyć ten ból tabletkami przeciwbólowymi. Natomiast jeżeli takie bóle z tyłu głowy często u nas występują, powinniśmy jak najszybciej udać się do lekarza.
Ból głowy z tyłu może również oznaczać migrenę. Zazwyczaj trwa on kilka godzin. Ból głowy spowodowany migreną łączy się z innymi objawami takimi jak: mroczki przed oczami, nudności, zaburzenia widzenia, wymioty, światłowstręt i wrażliwość. Najczęstszymi przyczynami takiego bólu jest zmęczenie, miesiączka, zmiany pogody oraz na skutek silnych emocji.
Ból głowy może również oznaczać zwykłe przeziębienie lub jakieś poważniejsze schorzenie. Inną przyczyną jest nadciśnienie tętnicze. Skutkuje to zmniejszeniem się światła naczyń krwionośnych i rozrastania się blaszki miażdżycowej. Pamiętajmy przede wszystkim, że nie należy lekceważyć takich objawów, ponieważ może to doprowadzić do zaburzenia przepływu krwi co może być przyczyną zawału serca lub nawet udaru mózgu.
Ból głowy z tyłu może być nawet objawem bardzo poważnych schorzeń. Wszystkie typy schorzeń wymagają jak najszybszej wizyty u lekarza, żebyśmy się nie narażali na poważniejsze skutki. Do przyczyn takiego typu bólu głowy z tyłu możemy zaliczyć zapalenie opon mózgowych. Objawiają się one sztywnością karku. Natomiast bardzo silny ból głowy, który objawia się nagle i obejmuje naszą całą głowę, a także jego ból promieniuje do karku może być objawem krwawienia podpajęczynówkowego.
Pamiętajmy, że w przypadku bólu głowy przede wszystkim musimy zażyć leki przeciwbólowe. Jeżeli ból nie będzie ustępował i będzie występował często musimy bezzwłocznie udać się do lekarza.

Co potrafi z nami i naszym organizmem zrobić stres, to chyba każdy się przekonał.
Ja w swoim życiu przeżyłam wiele sytuacji stresowych. Zawsze wiązało się to wszystko z olbrzymim wydatkiem energetycznym i mobilizacją całego organizmu.
Stres potrafi mocno namieszać. Ma wpływ na układ nerwowy. Może prowadzić w dłuższej perspektywie do zachorowania na nerwicę.
Ma wpływ na układ pokarmowy, który dosyć szybko reaguje na sytuacje stresowe. Prowadzi do zaburzeń trawienia, biegunek, wymiotów. W skrajnych przypadkach do zaburzeń w obrębie jelita cienkiego- tzw. zespół jelita drażliwego.
Stres ma wpływ na układ mięśniowo- kostny. Wszelkie napięcia w obrębie obręczy barkowej i szyi wiążą się z nieustającym stresem.
Drętwienia rąk, bóle w kręgosłupie szyjnym, bóle głowy albo kłopoty z oddychaniem wiążą się z obciążeniem napięcia i nieustającego stresu.
Najwięcej szkód stres poczynić może w obrębie układu krążenia i serca.
Serce jest swoistym mięśniem i organem autonomicznym. Reaguje przyspieszeniem akcji gdy coś się dzieje. Gdy jest dobrze to serce bije równo i mocno.
Jednak zawsze nasuwa się pytanie: Czy stres może być przyczyną zawału serca?
Wiele badań na to wskazuje, że przewlekły stres może spowodować wiele uszkodzeń organicznych. Jeśli tak to zawał, który jest fizycznym uszkodzeniem serca może być spowodowany długotrwałym stresem.
Jeszcze kilkanaście lat temu zawał serca dotykał ludzi w średnim wieku. Teraz wiek zawałowca obniżył się do mniej więcej 30 lat. Oznacza to, że istnieje bezpośredni związek między stresem a zawałem. Młodzi ludzie w większym stopniu narażeni są na przedłużający się stres. Jest to napięcie w miejscu pracy, zwiększone oczekiwania dotyczące wydajności zawodowej oraz presja środowiska dotycząca stylu życia.
Stres jest tym większy, że młodym bardzo zależy na uznaniu środowiska, które określa status społeczny.
A im większy stres tym większe problemy z sercem. A od problemów z sercem do zawału to już prosta droga. I do tego krótka.
Zadbać o swoje zdrowie jest naszym obowiązkiem. Większym im większą mamy świadomość.
A zdrowie, tak jak życie mamy tylko jedno.
Wniosek jest jeden. Mniej stresu. Więcej zdrowia.

Jeżeli u nas lub bliskiej nam osoby pojawia się katar alergiczny, to powinniśmy wiedzieć jak go rozpoznać oraz jak skutecznie i dobrze sobie z nim poradzić. Katar alergiczny może dotknąć każdego z nas i zjawić się u nas niespodziewanie. Nawet jeśli nigdy wcześniej się z nim nie zmagaliśmy i nigdy nie mieliśmy z nim żadnego problemu.
Katar alergiczny oczywiście wywoływane jest przez alergeny, które nas uczulają. Pojawia się reakcja alergiczna w naszym organizmie, w wyniku której pojawia się u nas właśnie katar alergiczny. Jest to stan zapalny, który pojawia się w błonie śluzowej nosa oraz naszych zatok. Uważa się, że na katar alergiczny głównie chorują dzieci oraz osoby młode, chociaż nie ma zależności i dotknąć on może osoby w każdym wieku.
Katar alergiczny daje różne objawy, jednak główne z nich to: wodnisty wyciek z naszego nosa, swędzenie oraz zaczerwienienie jego okolicy, kichanie, uczucie obustronnie zatkanego nosa. Pojawić się u nas również może pieczenie i zaczerwienienie oczu, łzawienie oraz obrzęk powiek i okolicy oka.
Katar alergiczny może u nas występować przewlekle i towarzyszyć nam praktycznie przez cały rok. Możemy mieć go również tylko okresowo, przez kilka dni. Głównie uczulają nas rośliny, roztocza, kurz, zwierzęta, grzyby oraz inne.
Jeżeli uważamy, że pojawia się u nas katar alergiczny, to niezwłocznie powinniśmy udać się do lekarza oraz stwierdzić co go u nas wywołuje. Pomogą nam w tym specjalne badania lub zwykła i prosta obserwacja naszego otoczenia oraz ciała. Lekarz powie nam, jak dalej powinniśmy postępować i niwelować katar alergiczny. Czasami potrzebne będzie odczulanie lub leki przeciwalergiczne, które będą mogły nam skutecznie i szybko pomóc. Leki zostaną do nas dobrane indywidualnie i w takiej dawce, która będzie odpowiednia dla naszego ciała i będzie, potrafiła poradzić sobie z naszą alergią.
Katar alergiczny może być dla nas bardzo uciążliwy, więc nie powinniśmy go ignorować. Niezwłocznie udajmy się do lekarza, który będzie, potrafił nam pomóc.

Czasami włosy są tak zniszczone, że jedyne co nam wówczas pozostaje, to albo je ściąć, albo poddać się specjalnemu zabiegowi fryzjerskiemu polegającemu na dostarczeniu włosom keratyny.

Tego typu zabiegi stały się niezwykle popularne przez ostatnie lata, toteż ich cena również znacznie się obniżyła. Nie ma się z resztą czemu dziwić, że tak wiele kobiet zdecydowało się na zabieg keratynowy skoro nie dość, że ratuje on od przymusu obcięcia nierzadko zapuszczanych latami włosów, ale dodatkowo sprawia, że wyglądają one jak z reklamy. Istnieje także możliwość prostowania włosów takim zabiegiem co powinno ucieszyć osoby posiadające kręcone lub falowane włosy, a pragnące je mieć jak najdłuższe bowiem jak wiadomo wyprostowany włos jest włosem dłuższym! Zabieg keratynowy poleca się każdej osobie zmagającej się z suchymi, matowymi, zniszczonymi, a tym samym łamliwymi włosami. Oczywiście na taki zabieg możemy się również zgłosić jeśli po prostu chcemy poprawić kondycję włosów po okresie wakacyjnym lub po ich farbowaniu.
Jak jednak wygląda sam proces nakładania keratyny?
Przed przystąpieniem do zabiegu fryzjer oczyszcza nasze włosy specjalnym szamponem, a w kolejnym kroku aplikuje na nie ampułkę zawierającą skoncentrowane składniki aktywne. Zadaniem keratyny jest naprawa mikrouszkodzeń naszych włosów i sprawienie, aby nie tylko wyglądały na piękne i zdrowe, ale również takie właśnie były. Zabieg keratynowy wykonuje się na ciepło, bowiem wysoka temperatura sprawia, że składniki od razu „wsiąkają” w nasze włosy.
Warto także wspomnieć, że sama keratyna występuje naturalnie w naszych mieszkach włosowych i jest również budulcem naszego włosa. Kiedy zatem nasze włosy matowieją lub zaczynają przypominać tzw. siano oraz wypadają, może być to znak, że brakuje im właśnie keratyny. Keratynę tracimy ze względu na czynniki atmosferyczne: wysoka temperatura, słońce oraz promieniowanie UV niestety niszczą nasze włosy. Ponadto nasze włosy niszczeją także pod wpływem ich ciągłej kaloryzacji oraz stylizacji. Zabieg keratynowy nie dostarcza zatem włosom obcego składnika, lecz naturalnie w nich występującego co oznacza, że jest dla nas bezpieczny.

Dla wielu mężczyzn zaburzenia erekcji często stanowią wstydliwą dolegliwość, którą próbują ukryć nawet przed swoją partnerką. Zamiast udać się do specjalisty, próbują leczyć się na własną rękę, stosując specyfiki niewiadomego pochodzenia, dostępne na czarnym rynku.
Warto jednak przełamać swój wstyd i poszukać specjalistycznej porady medycznej w tym zakresie.

Wybitny polski seksuolog, Zbigniew Lew-Starowicz radzi: Jakie substancje stosuje się w leczeniu zaburzeń erekcji?
Cudowne specyfiki oferowane przez internet w większości przypadków nie spowodują poprawy stanu zdrowia, a wręcz mogą zaszkodzić, ponieważ substancje czynne w nich zawarte są dobrane niewłaściwie.
Obecnie w leczeniu impotencji stosuje się najczęściej pięć substancji leczniczych, tj. sildenafil, tadalafil, awanafil, wardenafil i prostaglandynę. Najbardziej popularną substancją czynną stosowaną w leczeniu zaburzeń erekcji jest sildenafil. Jest to składnik Viagry, leku, o którym słyszał niemal każdy. Lek ten był przełomem w leczeniu impotencji i z uwagi na wysoką cenę nie był dostępny dla każdego. Obecnie jednak, z uwagi na większą dostępność leków zawierających w składzie sildenafil, terapia jest już dostępna także dla pacjentów z mniej zasobnym portfelem. Pozostałe grupy leków są nadal rzadko stosowane z uwagi na zaporową cenę.
Wszystkie dostępne substancje lecznicze zostały dokładnie zbadane. Jak wykazano w tysiącach dotychczas przeprowadzonych badań, są one bezpieczne, działają pozytywnie na układ krążenia i mogą być stosowane także przez pacjentów cierpiących na nadciśnienie. Nie wiążą się z nimi poważne skutki uboczne i nie występuje wiele przeciwwskazań do ich stosowania.

Zalety specjalistycznych substancji czynnych stosowanych w leczeniu zaburzeń erekcji są bezsporne. Nie warto przepłacać i stosować specyfików dostępnych na czarnym rynku, kierując się irracjonalnym strachem przed wizytą u specjalisty. Warto zainwestować w odpowiednio dobraną terapię i pozbyć się krępujących kłopotów z erekcją raz na zawsze.